agresif bir tutkunun terekesi olsa gerek bu
beheri güz damlayan o kutsal çatının
yüreğir bir temaşanın pası ya da
O g ö r ü n m e y e n acının!
önsözü bile kumpaslı o kronik sancının
söyle
eğeri havada uçabilen melek!
tokluk gurultu yapmaz değil mi?
ve hep öldürendedir halt!
konuş dokuz canlı masum prenses
konuş, yaşıyorsun ve buna hakkın var!
öyle ya
zaten o katli vacibi farz sayanda kabahat! !



kaç sertavul geçtim bilmiyorum
maviye teğet geceler arasında
ahraz şimşeklerin eşiğinde çarpıldım
uykusuz saçlarım suskun şimdi
bakışlarım portatif ve konuşmuyor bu ara benimle
mavileri çivit gibi eziyor kalemim sürekli
neler oluyor bana bu aralar
çözemiyorum
damı akıyor gözlerimin sanki!




rağbeti tükenmemiş helecanlar dedim bir ara
porselen nutuklar attım kendi kendime
ışığa ıramış heceler düşürdüm bir müddet poyrazdan
ve kıbleden menzile girdi sanki düşekalka
yıprandıkça süngüsü, o eprimiş anonim dul hayat
evet, yeminliydim sankili rüyalar görmemeye
yaşlanıyorum dedim
azmettirici günahlara yamamaya çalıştım bir müddet
ama bu töhmete ilk isyan içimden geldi
içimdeki parkın çocukları topyekun kükredi
_kaç kez kalafat çektik bu acıya/yaraya usta_
ve yine küskün bir pandomim, esrarını düşürdü önüme
sakın benden bilme!
_bak yokum bile_



pörsümüş, devrik sulta telaşları afişlerdeydi
gittikçe s u s a r k e n o geveze sessizlik
önemsiz görme çabaları sızıyordu tenime, kendimden
bilemedim, çözemedim hiç!
bu zamansız, devingen karmaşa nedendi acaba?
ne getirdi beni bu hale
dişimi söken kavga olabilir mi?
ya da O matah tutmaz!
silmiştim oysa ucuz ve tek seçenekli cevapları
bak ne hale gelmişim şimdi
canını kurtaramayan mavna!
ısırgan pazarına dönmüş yüzüm
ırgalanmış gök/yüzü sergileniyor beyaz sırda
ama sen sus şimdi
sus...
i ç i m d e k i ayna!..




(...kafam karışık epeyce ve bir fakir ironisi olarak saklıyorum eski çiçekleri. çardakta yudumladığımız o çift gülüşle karşık çayları
üzerime sökün ettikçe karanlık, özlemiyorum desem bir nisan repliği olarak dolansın beline. hele gözümü kamaştıran o mavi farlar!
ya yalan söylemeyi öğret onlara, ya da içimi deşen kalın kaşlarıyla bakmasınlar ...)


ToprağınSesi




.