Canözüm merhaba,
Ses ettim duymadın, iyi misin?
Yüzün mü sarı, buradan mı öyle görünüyor?
Ne olur tek tanem kendine iyi bak ,
Bana sensizliğin türküsünü söyletme ;
Sen diye yırtılmasın hançerem .
Omuzlarım kaldıramaz sensizliği,
Bir mum misali yokluğa savrulur bedenim sensiz .

Her bir şeyim,
Gözlerine hasret kaldım.
İçimde sevgin, dilimde adın.
Bu, bir insanın bir bedene sevdası değil.
Bu, varlığına hayranlık.
Bir el uzatışın var ki dostlarına can niyetine,
Bazen sevdalın olmak mı güzel,
Dostun olmak mı diye çocukça bir ikileme giriyorum…
Oysa her sevda içinde bin can dostu saklar,
Bilirim.
Şimdi nerelerdesin…
Gölgen yok…
İyi ol da dağ ardında ol .

Gözümüm nuru,
Seni anmadığım bir zaman dilimi söylesin yüreğim,
Hadi söylesin !
Yok ki can….
Olamaz ki !

Bir gün…
Aynı anda gidemezsek menzile,
Geride kalan,
Bu sevdayı yaşamış olmanın derin hazzıyla şükretsin Rabbime,
Bu sevda nazar kıldı yüreğimize diye.
Unutma,
Kalanın görevi, ağlamak değil.
Çünkü boğulur giden, gözyaşında .
Hiç bir seven, yapamaz bunu sevdiğine.
Gün ağardı canözüm ,
Gidişinin ardından ezan okundu..
Yolun açık, yüreğin benle ola.
Sağlıcakla kal.


18.08.2007 05:10
SERAP ÖZALTUN