.................................................................Aylardan Temmuz’du


Günaydın canözüm,

“Ona ayırdığın zamandır sevdiğini güzel yapan.” Sen benim en değerlimsin. Seni seviyorum; herkesten farklı, her şeyden güzel, her şeye değer… Bu, sensin. Kuşlar cıvıldıyor yar. Sanki burada olduğunu biliyorlar.

Sen benimsin, ben senin. Artık sonsuza dek sözlüyüz birbirimize. Biliyor musun yar, bunun anlamı nikâh aktidir.

Can, uyu bir tanem. Erken daha. Uyurken bile ruhun gecemi aydınlattı, huzur verdin... Bu gece daha değerliydi birçok diğer gecelerden. Sana susadım yar, yudum yudum içmek istiyorum seni. Gözlerine bakarken yok olsam sende. Kör olan gözle değil, gönül gözüyle bulduğum yar. Gönlünün güzelliğini hissettiğimde hayranlıktan gözyaşları döktüğüm yar. Nasılsın? Uykunun mahmurluğu ile gülüşler dağıt çevrene.

Can, dönüşünü hissettim neden bilmem; kör bir bıçak gibi. Hani kör bıçak acıtmazdı?
Yar! Umutsuzken varlığıyla umudum olansın. Yokluğunda umut türküleri söyletensin. Sana altından bir gül versem kal desem, kanar da kalır mısın? Yoksa ille de yüreğimi mi istersin? Canözüm! Bilmez misin o yürek benden sana göçeli gün oldu, ay oldu…

Şimdi bir tanem, sen onca yolu hangi güçle döneceğini düşünüyorsun… Oysa ben seni masanda bekliyorum.

Bir kahve içimi mola ver kendine, oturalım karşılıklı şarkılar dinleyelim olur mu? Gel hadi. Bir tanem, gülün boynu bükülmüştü, geldin sevgi ile suladın ve gülün canlandı. Sen de hep canlı kal, olur mu?

Ben gelemem. Sakın üzme sendeki beni. Elim ermez, gücüm yetmez. Sadece rüzgar olur eserim, turnalar misali kanadımla nağmeler getiririm sana. Canözüm, söz ver. Bensizken de benle olduğunu unutma.

Yıllara sordum geleceğimizi, göremedi. Geçmişi sordum ’anma’ dedi. O zaman can, ’an’ı yaşa ve beni bekletme…Eve gittiğinde balkondan bak, şu en sağdaki küçük yıldız “ben”im. Bana selam ver arada, göz kırp; ”hayat” de bir tanem, “nasip” de , “hayırlısı” de ve sevginin, yüreğin nefesi olduğunu unutma.

Sevgiler.

Canözün

SERAP HOCA