Ben mi erken geldim, sen mi geç kaldın,
Girdi zâlim yıllar işte araya…
Gönlümü vuslatsız bir aşka saldın,
Var mı çâre bilmem böyle yaraya…

Boğsa da sensizlik beni feryada,
Demedim halimi bir sefer yada.
İnlerim derdimle deli deryada,
Erişmem imkansız artık karaya…

Gece gündüz her dem seni anarım,
Nâr-ı firkatinle köz köz yanarım.
Kam umduğum yerde gama kanarım,
Kasvet yığar günler, haftalar aya…

Bu gönül sevdana olalı bende,
Akıldan bir eser arama bende.
Sanki dünyanın tüm serveti sende,
Bakmam artık ne mal, ne de paraya…

Karardı hüznümde ümit sabahı,
Katlanır gönlümün günbegün ahı.
Ne faydası var ki, yıksam günahı,
Kem talihe yahut bahtı karaya…

Çalsam da nafile gönül kapını,
Almış şanslı bir kul çoktan tapunu.
Taşırım vuslatsız sevda kabını,
Harcarım mecali yalnız daraya…

Hak nasip eylese, bir düşe dalsam,
Bir ömür seninle baş başa kalsam.
Gördükçe hüsnünü bin neşe alsam,
Vîran gönül hânem dönse saraya…

Veli BOSTANCI