Kara çarşaflara sarılmış
Papatyalardan
Matem çelengiyle örtünmüş
Yağız bir attır
Kişner katran karası gecenin şakaklarında

Ruhunu vermek hissiyle
Bir kız dona kalır
Karşısında aynanın
Göz parıltılarında
Nabzı atıyor beklenilen an’ın

Meltem doluyor pencereden
Deniz kokusu
Saçlarını okşuyor
Dalgalarla gelen eller
Pamuksu/tılsımlı

Kokusu heyecanla harmanlanır
Çekip gidecektir çünkü
Titrek mum ışığında
Kalbine sızacaktır yıldızların
Bin ışık dalgası olacak
Zamanın dışında

Bir sinüs olacaktır
Ruhunun gömüttü
Orada revang bir uykudan
Bakirelerin sonsuz kon’u

Göklerin ışıltılı fanusları
Kuşatır orada
Erdenlik saraylarını
Eskimeyen bir harmonidir yalnızlık
Bakireyi kaplayan

Tünemez misin bakirenin omzuna?
Patiska kadar duru
Bir martı olarak

Korsan geminin takılıp kalmış
Küpestelerine kurdeleler
Türkü söylüyor
Yitik sevgilerin baladıdır
Rüzgarlara, dalgalara karışan


Ezinçli bir bağın
Şimşeklerde kapayan
Ve şarkısını söylüyor
Matem karası gecenin
“bir hayat çıktı
ay gibi
evrenin boşluğuna”