Yalnızlığının ardına gizlenmişti gözlerin
Biraz ürkek ve bir o kadar güzel
adını eylül koymuştum aşkın
hüzündü eylül
vuslattı,adıydı imkansız sevdaların
bir akşam üstü maviliğinde
hayatımda iz bırakan
adımlarında tanıdım gözlerini
yağmurdan biriken sulara
yansıyan aksindi beklediğim
geldin...
geçtiğin yollara dökülüyordu
ismine yazdığım şarkıların notaları
yağmur yağıyordu
ıslatıyordu bu kenti
ve sen
gözleri imkansız sevgili
ıslanan gözlerinle gidiyordun
ardında bir fon mavi
adını eylül koymuştum aşkın
sen bilmiyordun.

hergün aynı yolda aydınlanıyordu gün
hergün büyüyordun içimde sen
gelmek istedim sana
uzatmak ellerimi
tut!
bırakma demek
güneşlerimi ver,benimle gel demek
hergün aynı yolda seninle aydınlanıyordu gün
ve birgün...

yağmur yağıyordu
ıslatıyordu bu kenti
ve sen
ıslanan gözlerinle gidiyordun
ardında bir fon mavi

yağmur sularına yansıyan aksin siliniyordu
aşk büyüyordu
ve çok acıyordu hayatım
ellerim üşüyordu
sensizliğimle yaşadığım senimi alıyorlardı ellerimden
aşk gidiyordu.

sen geldin
ürkekti gözlerin ve ıslak
konuşmadık
yağmur damlaları taşıdı sözlerimizi
yağmurlu birgündü
güz yalnızlığı ellerime verdi
gözlerimdeyken gözlerin
yol bitti
sen gittin...

ben EYLÜL koydum aşkın adını
ismini aşk koydum...
imkansızlığın bahçesinde sana sakladığım
hayallerim vardı.
o gün bu kente yağmur yağdı
sen gittin...
şimdi ben
yağmur koydum aşkın adını.