I

Rüyaların bıçakla kesildiği bir yerdeyim!..
tekrarı mümkün olmayan aşkların,
kalp çarpıntılarında!..
ömrümü çaldırmanın ve çıldırmanın eşiğinde
intihara teşebbüs eden, yıkık dökük hecelerim
işgal altında, kanlı gülümseyişlerim
ve cam kesiği düşlerim...

ayaklarımda bin yıllık esaretten arta kalan
acıtan özgürlüğüm
uzaklık yoktur, gidecek yeri olmayana
saydam bir yola baş koymak bağlılığında
yollar çok ama koyacak baş kalmadı!..

II

/’ölmenin rahmindeyim’
yaşamaya fazla gelip ölüme yetmiyorum
hayatıma yönelik silahlı saldırılarda!../
gözyaşlarımı sana bıraktım, sızılarımı sana
kimliğimi borçlandığım aşklara...

arka cebimde bir kaç işe yaramaz şiirle
hayata kök salmaya çalışma saçmalığım
sesimi işitmeyen kalabalığın sağırlığında!..

kendi yalnızlığında şiir büyüten-
bir kadın şair, şiirlerin intikamını alıyor
kanlı coğrafyalarda
dönüp ardına hiç bakmadan!..
şairin vicdanı vardır, ama hayatın yok!..

III

vurun beni, ilkel silahlarınızla!..
bedenim parçalanırken,
bir (anam) bütün kalsın içimde
bedenimi paylaşsın aç kurtlar

vurun beni, ömrüme fiyat biçenler
beni bitmeyen yasak yollara,
uzun voltalara
beni vurun kurak aşklara!..

salın beni kalabalık yalnızlıklara
bırakın uçurumlara, boğun beni derin sularda
tekrar dönmemekse, hiçbir tanıma sığmayan ölüm!..
şiirlere gömün beni!..
beni hükümlü çocukluğumun, soğuk duvarlarına
beni anamın paslı hüzünlerine!..



(Birdal Erdoğmuş/2011)