Unut beni;
bayat bir küfür gibi, mağlup bir zamanın sarhoşluğunda...

Unut beni;
kirli bir peçete gibi atıldığım yerde...

I

Herkes derin bir siper kazardı korunaksız yalnızlığına
karanlığın hırsıza suç ortaklığı yaptığı vakitlerde
herkes, acıtan mağlubiyetinin hıncını kambur yalnızlığından alırdı...

II

Ömrümün en uzun geceleri,
sensiz geçirdiğim gecelerdi...

Sensizlikten daha soğuk bir Ankara akşamı-
nereye baksam buruşuk anılara,
nereye bağırsam sesinin ayazına çarpıyorum
ve nereye gitsem çıkmaz sokaklarım.

Neresinden dönülürse kardır aşkın, diyorum.
ellerim soğuk fotoğraflarda üşüyor-
yüreğim kopuk ayrılıklarda..
benimle büyürken en çok sevdiğim yaralarım,
her şeyin kiri bulaştı tenime...

Kaçtığım uzaklıklardan utanarak,
günün ilk ışıkları bölerken karanlığımı,
sokağa çıkıp-
yaşıyor taklidi yaparak dolaşıyorum...

Ve insanlar, piç bir bebek gibi atılmış,
cami avlularında ve çöp konteynerlerde
kaybolmuş aşklarını arıyorlar...

III

Hayat silinirken gözlerinden
kitapların karlara saplanmış
ve upuzun saçılmış ortalık yere..
solmuş çiçeklerin darağacında;
sana namlular kalıyor,
bana,
çatlamış dudaklarımda kanayan sözcükler...

Hiç bir karanlığın kapatamadığı çok şeye tanık gözlerin...
ve iki elin yakasında kalmış,
ağız dolusu sustuğun yerlerinden kanayan hayatın..

Gök/yüzün dar, duaların yarım kaldı;
Avustralya kıyılarında, hayal kırıklığı yaşayıp,
kendilerini dev dalgalara vurup-
intihar eden kuşlar gibi!

III

Şimdi, hangi estetik cerrahta unuttun öteki yüzünü?..
hangi kucakta, bedeli ödenmemiş
ve henüz harcanmamış düşlerini!

Ritmine ayak uyduramadığımız hayatta,
hep detone olan yaralarımız, hasarlı sevgilerde...
ve yanarak söylediğimiz ezgilerimiz,
asla umutların büyümediği varoşlarda...

Ve eski bir aşk getirene, yeni bir aşk kampanyalarında
herkes birbirinin yüzüne tükürürken defolu aşklarını;

Varsın, herkes derin bir siper kazsın korunaksız yalnızlığına
karanlığın hırsıza suç ortaklığı yaptığı vakitlerde;

Herkes acıtan mağlubiyetinin hıncını, varsın kambur yalnızlığından alsın!

(Birdal ERDOĞMUŞ/2004)

NOT/ Bizi bir araya getiren ve tanışmamıza köprü olan, tekrar yayınladığım bu şiiri, aşk okulunda masumiyeti örselenmiş ama hayatın sahnesinde hep kendini oynamayı becermiş ve yaşamın çığlıklarında beni hiç bırakmayan, çok başarılı tiyatrocu arkadaşım Ebru’ya sevgilerimle.../

Paylaş:

5 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (11)

5.0

100% (11)

Bir çok yüzlü sevişmeler: Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Bir çok yüzlü sevişmeler: şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

BİR ÇOK YÜZLÜ SEVİŞMELER: şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

ferhat_tiryaki, @ferhat-tiryaki

25.3.2011 15:32:06

5 puan verdi

şimdi, hangi estetik cerrahta unuttun öteki yüzünü!..
hangi kucakta, bedeli ödenmemiş
ve henüz harcanmamış düşlerini!..

ritmine ayak-uyduramadığımız hayatta,
hep detone olan yaralarımız, hasarlı sevgilerde-
ve yanarak söylediğimiz ezgilerimiz,
asla umutların büyümediği varoşlarda!..

ve eski bir aşk getirene, yeni bir aşk kampanyalarında
herkes birbirinin yüzüne tükürürken defolu aşklarını!..

Şiir gibi şiirdi...

yön, @yon

23.3.2011 08:06:49

5 puan verdi

Şiirinizi beğeniyle okudum Güzel şiirinizi ve yazan yüreğinizi kutluyorum.yüregine saglık .gurbetten kucak dolusu selamlar--

kutsalakıl, @kutsalakil

21.3.2011 20:01:26

ritmine ayak-uyduramadığımız hayatta,
hep detone olan yaralarımız, hasarlı sevgilerde-

şu anda şu satırlara aşık oldum...

Devrim Tülay, @devrimtulay

21.3.2011 13:56:14

"ve eski bir aşk getirene, yeni bir aşk kampanyalarında
herkes birbirinin yüzüne tükürürken defolu aşklarını!.."

ne güzel aşkın manasını kavrayabilenlere tanık olmak ve onlarla şiir solumak
zira aşk sokakta..aşk ağızlarda küfür..cehaletin arka sokaklarında
ve aşk dilenir nasipsizler...benliklerinden geçerek...

almak mıydı aşk, ver mek mi?
görmek miydi aşk, tasavvur etmek mi?
bitene aşk denir mi?
sahi aşk neydi?

velhasıl selam olsun aşkın özünü yakalayanlara..tüm karanlığa rağmen ışık bulanlara...

saygımla...

Devrim Tülay AYDIN tarafından 3/21/2011 1:56:29 PM zamanında düzenlenmiştir.

Devrim Tülay AYDIN tarafından 3/21/2011 1:57:10 PM zamanında düzenlenmiştir.

RABATLI, @rabatli

21.3.2011 13:26:16

Okurken haz aldığım dizelerdi...Yazan yüreğe sağlık...Rabatlı

Buse-nur, @buse-nur

21.3.2011 13:23:07

5 puan verdi

şimdi, hangi estetik cerrahta unuttun öteki yüzünü!..
hangi kucakta, bedeli ödenmemiş
ve henüz harcanmamış düşlerini!..

ritmine ayak-uyduramadığımız hayatta,
hep detone olan yaralarımız, hasarlı sevgilerde-
ve yanarak söylediğimiz ezgilerimiz,
asla umutların büyümediği varoşlarda!..

Merhaba...Şiirleriniz hiç şüphesiz mükemmel ama merak ettim, hangi şehirde yaşıyorsunuz??

Etkili Yorum

gordion, @gordion

21.3.2011 13:21:54

5 puan verdi

insanların birbirini tanıması için en iyi zaman, ayrılmalarına en yakın zamandır" der dostoyevski...
veda acısı, kabuğunu soyar insanın; yaldızını kazıyıp çırılçıplak ortaya serer.birlikteliğin örttüğü tüm kusurları, ayrılık sergiler.bir ayrılık arifesinde helalleşilir ve o an hakiki tabiatlarıyla yüzleşilir.
"ölene kadar" diye söz verilmiştir, ama "ölüm yolunda" başka tercihler belirmiştir.
kararsız prensesin vicdanı azap çekerken 7 cücelerin somurtkanı "aklını başına al" diye fısıldar kulağına; haytası ise "kalbinin sesini dinle" diye çekiştirir eteğinden...
hep hayran bakan gözlere, hatalar takılmaya başlar.
"ama"yla biter alelade iltifat cümleleri:
"sen iyi bir insansın, ama arkadaşların kötü", "seni seviyorum, ama bu ilişkide mutlu değilim", "ben başka türlü bir beraberlik düşlemiştim" vs.. vs...
sonra gelsin uykusuz geceler...bir türlü karar verememeler...ruhen gidip gelmeler..."hele biraz daha zaman geçsin" diye nikah ertelemeler...
birlikteymiş gibi yaparken, sevecek başka yüzler, yüzecek başka denizler kollamalar...
"aslında bütün bunlar bizim iyiliğimiz için"e kendini inandırmalar...
sonrası hep aynı:
bekleyenin "hani sonbaharda buluşacaktık. hazan geldi geçti, sen gelmez oldun" sızlanmaları...
bekletenin "geliyorum az kaldı" oyalamaları...
bittiğini bile bile işi uzatmalar; söyleyemedikçe hepten batağa saplanmalar...terke makul bir gerekçe ararken hepten çarşafa dolanmalar...veda konuşmasında süslü iltifat cümlelerinin arasına, o cümleleri hiçleştiren mayınlar serpiştirmeler... üzgün görünmeler... bağış dilenmeler "...ama kaçınılmazdı" demeler..."sözünden caydın"yakınmalarını "sen de eski sen değilsin. değişmişsin" diye göğüslemeler... asıl kendinin değiştiğini bilmezden gelmeler... ve son sahne:
terk edenin o mahcup "gönlüm başkasında" itirafına karşılık terk edilenin kırık çalımı:
"uğurlar olsun! ben yoluma devam ediyorum". ihanetler böyledir:ilki, bir yenisine gebedir; ikincisi daha az acı verir. ondan sonra dur durak yoktur: güvenilmez aşık, sevdikçe kıran, gezdikçe ardında bir kırık kalpler mezarlığı bırakan biçare dervişe döner. artık acılara hapsolmuştur: buluşmak istedikçe ayrılacak, birleşmeye çalıştıkça parçalanacak, sonunda terk ettiklerinin "ah"ı tutup terk edildiğinde mukadder yalnızlığına kapanacaktır." diyen Can Dündar haklıymış meğer kalemkar.yürek kaleminizden peyda olan yazıtınız bu duyguları ifşa ediyor tebrik ederim sevgili şair.sevgiyle kalın hoş kalasınız.