( Şair dediğin asılacağı ipi yanında taşıyan adamdır...)


I

Şairiz, ağlayan bir kadın kılığında gelir ölüm..
uçurumlara sarkıttığımız şiirlere ağlarız
şairiz çünkü, mahsur kalırız başkalarının acılarında
süt vermez şiirin göğüsleri düşük yapmış umutlarda
şairiz bizi bu şiirler fişledi...
ama boyun eğmez, dize gelmez dizelerimiz
paranın sultasında faizli ömrümüz
şairiz, ’mahşere kadar masum’
acılı bir keman sesinde...

Ölümle silinebilir ancak trajik alın’yazımız!..

II

Irzına geçildi masumiyetin.../ intihar etti o eski aşklar
her cümlenin sonunda bir ünlem’siniz artık!!!
ben ardınızda bıraktığınız uzun yolunuz

Bir kadeh rakıyım, içmemenizi öneririm
çünkü sarhoşluğunuz olmak istemem
içinizde kalmak hiç istemem, kustuğunuz olurum ortalık yere

/Hep yanlış ezberlediğiniz rolünüzüm;
sahnenin ortasında unuttuğunuz
yeniden hatırlayıp, sonra yine unuttuğunuz!../

III

Siz beni tanımadınız!..
ey ’hayatta yaşamaktan başka gayesi kalmayanlar’
rastgele hayatınızım sizin, hoyratça tükettiğiniz,
yaşayıp yaşayıp öldüğünüz!

Kendinizle aranıza örülmüş bir duvarım
kabuslarınızın tabiriyim yurdunuzun alaca karanlığında
bir parantez’im, açıp sonra kapattığınız
yazdığınız bir şiirim, satır aralarına saklandığınız!..
kimse sizi bulamaz sandığınız...
ben sizin aydınlanmış cinayetinizim
bitmeyen suçluluklarınız / kalbinizde nasırlarınız

Birazdan toprak sevişecek yağmurla
bense iklimsiz kuraklığınız ve kanayan yazgınızım..
iki damla gözyaşınızdım, ömrünüzden akıp gittim usulca

Siz tanımadınız beni:
şairim
yangınım
şiirlerse küllerim
kırık bacağıyım aşkın

Ben, dramatik ’bir romanın hep kaybetmeye mahkum kahramanıyım...’

Acılarınızda özgürsünüz - özgürlüğünüze zincirsiniz
yol kenarında yalnızlığa terk ettiğiniz o çok incinmiş aşklarınızda tutuklu!..
siz ihanetin temsilcileri, yıllardır sırtımda cesetlerinizi taşımaktan yoruldum!..
siz benim teli kırık enstrümanımsınız veya rafa kaldırılmış tozlu mısaralarım
ben sizin, ölümle beslenen hayatınızda yaşam suçunuz!..

IV

DİKKAT!!!
yalnızlıktan başkası giremez!..

içinizdeki mağaralarda kaybolup kendimi arıyorum...
siz aleyhinize delil, siz kendi katlinize bıçak, siz kendi yangınınıza benzin

V

Sütü kesilmişte olsa
siz yine de yırtmayın, harfleri utandıran şiirlerinizi
onlar yaşamınızın en sessiz tanıkları
ve boşlukta yankılanan çığlıklarınızdır!..


Birdal ERDOĞMUŞ -