FERYAT GÜVERCİNLERİ


Erguvanlar göç ediyor gözlerinden
Sezeryan çaresizlikler birikiyor yağmurlara
Gidişlerine yürüdüğüm zamanlar
Ölüm tarihli yazıt oluyor ak bir meşede
Sesine kayan yıldız fırtınalarına
Nisan esintili akasyalar biriktiriyorum senden
Buz kesiyor ellerimin körpe fidanı
Yine akarsularımdasın, hüzün kokan güzlerden.


Sevinçlerle sınıyorum kendimi
Acısı dikenlere konuk çiçeklere sürüyorum yitikliği
Beni kandırsın istiyorum bu yaldız kuşanmış karanlık
Katran rengi düşlere uyanıyorum oysa
Kelebeği kazınmış çiçeklerle öksüz mevsimlere
Bahar hep gecikiyor...baharlar hep yarım...
Bir ısırgan dalında sereserpe uzanmış hayatım
Sanma seni unutuşlarda erteledim
Sözünü kestik bu sevdanın tarihin yorgun teninde
Yıldızların karayele yürüdüğü yorgun esintilerde.


Bir ikindi vakti
Gözleri şimal buğusu
Dokunduğumuz kuş gölgeli hüzünler
Parmak izi yaralı bir umudun voltasında şimdi
Hatırla!..yüzünün haritasında
Gözyaşlarınla çizdiğin iki yol verdin bana
Biri dağılmış sözcükler, hediye ettiğim rüzgâra
Biriyse ayrılık, nakışlanmış bir mendilin gözyaşına
Masalların kar taneli yalnızlıklarıyla, savruluşlara...


Buz kesiyor ellerimin kanayan gülü
Hoyrat lodosların yaktığı kül denizleri
Serçeler sustu artık göç yalnızlığı mevsimlere
Her sorusu yanıtsız bir düş yangınıymış bu hasret
Bekleyişlerimi avuttuğum yazgısı idamlık gölgem
Hançer renkli bir ayaz mı mayaladı fırtınalarını
Ya kim çekip aldı ak beşiğimizden yarınlarımızı
Hangi yalnızlık yanaşıyor vişne çürüğü yarana
Tekbaşımayım şimdi,gözlerinin rengi bir hasret alacasında
Feryat güvercinleri uçurdum, konsun tufan karası saçlarına.




Latif KÖYBAŞ