Karanlığın ikilemlerinde üreyen hayat eskisi
Sana doğru geliyorum,
Bittikçe gün
Tükendikce içimde kalan resimlerin gölgesi
Açığa alınmış hükümler gibi
Sıramı bekliyorum…

Keskin bir gülümseme boyanıyorum
Acıları kandırmak için yüzüme
En mavi yalnızlığımı kuşanıyorum
Aşk takıyorum göğsümün ortasına beyaz, kanatlarını açmış bir ispiyoncu melek
Korumam altında
Ne çıkar diyorum
İki paralık günahların döne döne yüreğime attığı darbelerden kim korkar
Güçlüyüm ! ben…
Ayrılık kalıntısı şarkılar gibi gitikçe anlamsıza dökülüyor
Dudaklarımdaki ses bana yabancı….
Uzakların en uzağına göç ediyorum kendimi alıp
Dönülmezlerin son uğurlandıgı yere bırakıyorum beyaz matemlerimi
Modası geçmiş bir çiçeğin
Yakasına iliştiriyorum rüyalarımın ertesinden kalan saklı bir öpücüğü…
Çerçevesi kırılmış bir dünyanın ortasında
Şaskınlığıma acıyorum…

--------

Hiç bir şey eskisi gibi değil
Mühürlendi zaman
Belki Tanrı da mutludur
alnımda ki tesadüflerin
Açtığı derin yaradan…