kenar semtlerin karanlık yüzüydü cümlelerin gizinde kaybolan şarkılar
serseri bir yağmur sonrası ıslanmaya edilen küfürler kadar masumdu
aşk...
çıplak tenin üzerine edilen yeminlere işliydi yankısı
geri dönüşü olmayan yolculuk gibi
bir kez gidilirdi...

şehirler kenarında denizler olanından seçilirdi şiirlerde
önce
dalgalara edilirdi şikayet...
sonra avazından kendi ürken bebeğin içindeki
çılgın bir adamı büyütürdü de
kim tutar ellerinden
aitsiz yarınların telaşından uykusuz aymaz ıslık çalardı gece...

kaldırımların su birikintilerinde yıkanırdı hayaller
üzerinden
yürüyen çamurlara yazgı denirdi...

keskin bir duman kokusu süslerdi gecenin yıldızlarını
söndürülmüş
isterik arzularin iğdiş edilmiş saatlerine dönerdi sabah
nefesin tekdüze indiği zamanlarda
içine uzanan ellere dönerdi yürek
söküp alacağını bile bile
acıdan
perdeleri kelebek yazgısına açardı...

günü birlik mutluluğun kamburunda sarışın bir tebessüm
güncesine
örümcek ağından seyredilen ömrü dökülürdü.

kırık dökük dünlerin ağrılı öpüşmeleri cümlelerin içinde
kadın
kendi barikatlarında
dilinde siyahın firarindan çalınmış
sevda yıldızlamaları

...yazardı...