Senden geriye kalan ne varsa
Topladım tek tek yaşanılanların hatrına
En sevdiğim fotoğrafı raftan indirdim
Hani şu bana bakarken gülümsediğin
Sonra bir şarkı dinledim
’’Yıllar geçse de üstünden bu kalp seni unutur mu’’ diye
Belli belirsiz mırıldandım.

Kapalı kapılar ardında kalmış
Yalnızlıktan susamış bir çehrede gizlenmiş
Acıları gördüm aynada.
Kim bilir kaç yıldır oradaydı
Küflenmeye yüz tutmuş umutlarıya
Ve sonra alevler gördüm orada
Yanıp tutuşan bir sevda uğruna
Onu unutana.

Sorular cevapsız kaldı
Kelimelerse kifayetsiz
Susmaktı yorgunluktan arda kalan
Kolay değildi ne de olsa
Yaşanmışlığın nefesinden kurtulmak
Bir solukta.
Zordu biçare olmak
Aşkın kıvrıntılı kollarında
Sallanmaktı yaprak misali
İnleyen dallarında.

Kendine mevsimlerden mevsim seçmekti belki de
Seçtiğin mevsimin gelmeyeceğini bile bile.
Bile bile yenilmekti kendine, sevgine
Bir son vermeliydi derdine
Kopmalıydı fırtınalar
Kopmalıydı inceldiği yerden
Susturmalıydı yolu kanlı topraklardan geçen
İhanetler sokağından çıkmalıydı
Koşmalıydı durmadan
Ardına bakmadan kaçmalıydı yanılmalarından.

Dağıldı bak
Derlenip toplanmış dağılmalarım.
Şimdi hangi şeyi toplasam
Bilirim bir ben kalırım geride
Bilirim yine bir son yazarsın kendine
Bilirim dönmezsin geriye...