Hasta denen adam doğruldu kalktı yerinden
Çatarak kaşlarını öyle süzdü derinden,
Vatan ve bayrak için geçmiş idi serinden,
Bir haykırış haykırdı Çanakkale geçilmez.

Öyle mağrur geldiler; boğazı geçmek için,
Tüm haçlı ordusuna koridor açmak için,
Onlar; kan emen kene, Türk kanı içmek için,
Bir haykırış haykırdı Çanakkale geçilmez.

Başta Mustafa Kemal,ardında Türk askeri,
Bir kere hücum eder, bir daha dönmez geri,
Bu sefer başka sefer, ölüm kalım seferi,
Bir haykırış haykırdı;Çanakkale geçilmez.

Çeyrek milyon can gitti, denizin kıyısında,
Şimdi büyük bir ilin nüfusu sayısında,
Onlarda merhamet yok, emmi ve dayısında,
Bir haykırış haykırdı; Çanakkale geçilmez.

Boşalan siper doldu,korkmadı Ahmet, Mehmet,
Vatanına hizmeti saymadı bir dem zahmet,
Allah, Allah dedikçe onlara yağdı rahmet,
Bir haykırış haykırdı; Çanakkale geçilmez.

O yıl mezun vermedi, İstanbul Tıbbiyesi,
İmanlı yetişmişti sağlamdı terbiyesi,
Çok da muhkem değildi,mevzisi ve tabyası,
Bir haykırış haykırdı; Çanakkale geçilmez.

Ölüm kalım savaşı her yer barut kokusu,
Haçlının pis ordusu, çok yere kurmuş pusu,
Ayağı yalınsa da sağlam iman dokusu,
Bir haykırış haykırdı; Çanakkale geçilmez.

Son bir top mermisiyle parçalandı gemisi,
Varsın olsunlar gayri tüm haçlının hamisi,
Hayrete düştü çoğu afalladı kimisi,
Bir haykırış haykırdı; Çanakkale geçilmez.

Bir kez daha yayıldı dünyaya Türkün ünü,
Şanlı zaferle dolu, Türklüğün günü dünü,
On sekiz mart on beş de Türk’ün kutlu düğünü,
Bir haykırış haykırdı;Çanakkale geçilmez..

Oğuzsoylum diyor ki;Yalan söylemez tarih,
Dikkatlice bakarsak olmaz mı tarih sarih,
Nasılda uzaklaştı böyle hayasız güruh,
Bir haykırış haykırdı Çanakkale geçilmez.