BEN BİR KİTAP YAZDIM.
HAYAT OKUMADAN YIRTIP ATTI.
AYNISINI YİNE YAZDIM.
KALEMİMİ KIRDI.
BİR DAHA YAZDIM.
BU SEFER KOLLARIMI...

BEN AYNI KİTABI TEKRAR TEKRAR YAZDIKÇA,
HAYAT YIRTMAYA DEVAM ETTİ SAYFALARI.
EN SONUNDA KALBİMİ KIRDI.
HER HÜCREMDE İZ BIRAKTI ACISI.
CIVA GİBİ OĞLANDIM.
CIVA GİBİ DAĞILDIM.

"BUNLARLA" UĞRAŞMA DEDİLER.
"YAPMA" DEDİLER.
"ETME" DEDİLER.
"ÖLÜRSÜN" DEDİLER.

YAPTIM. ETTİM. ÖLDÜM.
ŞİMDİ DE "YAZIK ETTİN KENDİNE" DİYORLAR.
"GÖRDÜN MÜ SONUNU?" DİYORLAR.
"KENDİ ETTİ KENDİ BULDU" DİYEN DE VAR.
HEPSİNE SAYGILARIMI ARZ EDİYORUM.

AMA DURUN!
DAHA SONU GÖRMEDİK.
ÖLDÜM DİYE, BİTTİ Mİ SANDINIZ?
BİR KAÇ CANLI HÜCREM VAR HALA.
ŞİMDİ SUSKUN OLDUĞUMA BAKMAYIN.
ÇOK YAKINDA KALKARIM AYAĞA.

ELBET BİR GÜN, KÜLLERİMDEN DOĞACAĞIM.
SONRA O KİTABI TEKRAR YAZIP,
ŞU HAYATA OKUTACAĞIM.

İÇİNDE ZULÜM DE OLSA,
SONUNDA ÖLÜM DE OLSA,
BEN BU AŞKI YAŞAYACAĞIM.


N. BARITCI