Kendimi savuruyorum bir sağa bir sola.
Bir aşağı bir yukarı inip çıkıyor umutlarım.
Bir güldürüp bir ağlatıyorsun beni.
Ben ise mutluluklara savuruyorum seni.

Sanki bir rüzgarım.
Yerinden kaldırıyorum her şeyi
Esemiyorum ama senin olduğun yerde
Sana uzanamıyor kollarım.
Belki bir rüzgar kadar savurganım.
Bir ömür kadar kısa kollarım.

Delice yağan yağmurlar yıldırmıyor beni.
Islanmış saçlarım.
Ağrıyan ayaklarım,göz kapaklarım.
Sırılsıklam ıslanmışım.
Damlıyor çenemin altından sularım
Belki de gözümden yaşlarım.

Saklıyor kendini senden,
Korkmaman için keskin bakışlarım.
Eritiyor yüreğimi bitmeyen haykırışlarım.

Eziliyor ayaklarının altında sardıçlarım.
Yüzüyor denizin ortasında sandallar
Ağ atıyor her yere balıkçılar
Kaçıyor denizin sahipleri
Denizdekinden daha engin yüreğimdeki dalgalar.

Uzun süren bir sessizliğe bürünmüş mehtaplar.
Yangına döndü artık şafaklar
Belki hiç bitmeyecek alacakaranlığım

Niyazlar ediyorum ellerimi açtım.
Dualarım ayakta tutuyor beni.
Bir de azalan umutlarım.
Yıldırmıyor beni yağan yağmur ve çoğalan korkularım
Ve saldırıya geçen düşmanım.

Seni seviyorum, bunlar son haykırışlarım.
Galiba bitiyor yanlızlığım.
Sesler çıkıyor ordan burdan.
Bitti mi ıssızlığım?
Kesiliyor duvarlarda yankılanan ıslığım.
Yapraklar kıpırdamıyor sanki.
Sanki dinen bir rüzgarım

Ayaklarım kuruyor artık
Kesilen bir yağmurum, son damlalarım.
Belki de gözlerimden akan son yaşlar.
Rüzgar bitti, e artık durdu dalgalar.
Şafağın gözükmesiyle büyümeye başladı tohumlar
Arkasını dönmüş gidiyor düşmanım.

Galiba...
Galiba soğuyor bedenim.
Yavaşlıyor kalp atışlarım.
Üzülmüyorum.
Belki ölürsem rahatlarım.