Babamla pazara giderdik
çocukken,
Yükümüz çoğalınca bir kenara gelirdik.
’’BEKLE’’ derdi
babam.
Fakirdik, son ve beşinci çocuğuydum evin.
Yeni bir okul çantam olmamiştı,
’’Bekle’’ derdi anam.
Hep beklenecek sandım hayatı,
Sadece aş
ekmek istenmeden gelecek.
Ata ocağı sümbüllükmüş meğer,
Ne bilirdim büyüyünce eldekiler de gidecek.