Ölmek Ýçin Yaþamak

Bundan önce ölmeyi hiç istemezdim.
Artýk anne olmak istemiyorum.
Canlar canýma kast etti, ufalandým,
Canlarýmý acýttým, kendimden utandým.
Günlerdir içimden. hep içimden aðladým ,
Analýk, aðýr geliyor dostlar.
Doðrularý, yanlýþlarla kardeþ etmek ne haddime.
Yanlýþlar birikti, epeydir içime.
Sevginin çýkmaz sokaðý da varmýþ meðer,
Gerçek doðru da neymiþ,
Herkesin doðrusu kendine.
Annelik aðýr geliyor dostlar.
Nereden geldiyse mükemmellik merakým,
Hep parlasýn istedim, benim yýldýzlarým.
Kaç gecedir, kafamý duvarlara baðladým,
Hayat bana zor geliyor dostlarým.
Sözlerim havada asýlý kaldý.
Herkes kendi aklýna bakýlý kaldý.
Hatalar, acýya yakýl kaldý,
Dinlenemeyen sözler, üzüyor dostlar.
Bundan önce ölmeyi hiç istemezdim.
Bildiklerimi onlar da bilsin istedim.
Hata imiþ eðer düþüncelerim,
Onlar, benden fazla bilir olmuþlar.
Anladým, sevgimi bir kenara koyup kaçmýþlar.
Anlamýszýn anlamýný sorsam ne dersiniz?
Bir gönüle kaç gönül girer dersiniz?
Siz hamalý olursunuz da sevginin,
Kaç gönülde vardýr acaba yeriniz?
Anladým durmanýn faydasý yok burada,
Kalsak sanki fark edilecek miyiz?
Ölmek için yaþamýyor muyuz sanki hepimiz?