ÝÇÝM DIÞIM DÜÐÜM

Düðüm dolu bir hayatýn içinden geldim ben.
Soru soracaðým hiç kimsem yoktu.
Doðrularýma sevinemedim bile,
Yanlýþlarým o kadar çoktu.
Bilemedim, içimi döktüklerimin içlerini,
Göremedim, ardýmdan gülmelerini.
Ta ki uzanýp da kalkamadýðým andý yerimden,
Onca yýl, bir bir geçti gözlerimin önünden.
Seveni sevmek mümkün olabilseydi eðer,
Sevilene verilir miydi bu kadar deðer.
Dert duraklarýyla sýralý ömrüm,
Hem þoförü, hem yolcusuyum bu otobüsün.
Dura kalka geçiyor zaman.
Bir o düðüm,
Bir bu düðüm.
Bir ’oh’ denilemeyen çalkantýlý deniz gibi yaþam,
Doðumun sancýsýna gebe yarýnlar,
Nerede þimdi o avuçlarýmla sevgimi içirdiðim adam.
Her düðüm, bir derdi anlatýr içimde.
Her dert , bir öyküdür baþlý baþýna.
Varlarla, yoklar savaþýdýr bu hayat,
Kazanan hep ’var’ olur nedense.
Var; yokluðun varýdýr, gamýn varýdýr,
Pembe ruyalardan bile vize istenir bu þehirde.
Taþýn sertinden de sert görünmek,
Bir bakýþla erimekten zor gelir,
Bundan sonra gelecek mutluluða,
Ben deðil, bendeki gönül bile eðilir.