Soğuk ay ışığı altında,
çölde ilerliyordu 7 kişi;
7 çınar
yapraklarını saça saça.
Kiminin böğrüne kadar sakalı var,
birinin de saçı kazılı

Karanlıkta beyaz İtalyan takımıyla
elinde vaktini çoktan doldurmuşların
akan şarabı olan adamı istediler
Adalet ve
adalet için
Ağzı mübarek cephanelikti bu adamın
cümle cümle bomba içinde

7 kişi dibine kadar sokuldu,
Karşısında 7 nefes
7 dimdik kılıç
Ayağa kalktı aniden
Ve söze özgürlük diye başladı
Sonra;
Bir…
İki…
Üç…
Beş,altı, yedi
Tak tak tak!
Hepsi giden ataları gibi teker teker
Yârin yanağı el olunca sakallıyla dazlağa
Bir kadın bağırmaya başladı gırtlaktan
7 kere
ve 7si de 7 kat acılı
Sahneye yağmur düştü
Düşen 7 kişiyi alıp,
Alıp da akıp gitti
Geride tohumları kaldı yalnız
bir de kumlarla karışmış,
dökülmüş yaprakları

Yağmurun yolundan
Bir ömür kadar geçti zaman
Çöl olan toprak, yine toprak
olamadı diye
Kül oldu yapraklar tamamen
Fakat umudu sarsılmamış tohumların
Kumların altında sessiz, bekliyorlar
sessizliği bozmayın
Bekliyorlar;
Bir gün çöl olan toprak, yine toprak
olsun diye