mutsuz yağmurlar gibi/yim

masum resmimi çiziyor kuşlar
isteksiz uyandırıldığım şehirde
hayata küller savuruyordu kış
rüzgara tutulmuştu bir vapur
intikam alıyor erken saatlerde deniz
bulamadım cevaplarını başıboş ayrıntıların
ayaklarım çekmiyor kendi denizimde
neden geri tepiyor sevinçlerim
mutsuz yağmurlara rastlıyorum durmadan
içimi ısıtıyor lekesiz soğukluğu yormadan
hüzünlü resimler gibi büyümeyen çocukluğum
rahat bırakmıyor
incitildim dile dökemedim kalbimi
bütün günahım güzel bir rüyaydı
anlatamadım kimsesizdim güz günlerinde
nice baharlar vardı aşkı düşledim
menekşe çiçeğiydi yüzüme gülen
insanlar tanıdım tutmaz takvimler gibi
harami duruşlu
rahatlık görmediğim günlerdi
ilk kez dokundum kırık dökük eşyalarıma
bırakmadılar beni
açılmış okunmuş mektubumu bulamadım
nerede kaybettim ne yapacağını bilmez çocuklar gibi …


Mustafa kaya / Çengelköy
03.03..2011