Satır araları

buruşmuş kağıtlar içinde satır arası birkaç
güzel söze rastladım, hüznümü yapayalnızlığımı
karakalem yazmış..
başkent caddeleri dar geliyor, sonbahar sonu kış başlangıcı
üşüyen parmak uçlarım, burnum değil yüreğim miş..
bakışlarına takılıp kaldım onsuzluğuna dayanılmaz
bir sahte güzelliğin, mana fırlatan şuhluğu kaldırımlara inat mış.
deli dolu kafalara rastladım, aldırmadan yürüdüm boş verdim
sıkışık olmuş arabalar çığırtkan dolmuşlar, içimde biri varmış
konuş benimle suskun ağızlara benzer olma, bir sıcak nefes
sal gökyüzüne ısıtsın, aydınlık adına vahşet tüten kalem miş..
bazı bazı yazılar vardı duvar olmuş mırıldanır çocuklar
baştan sona duyarsızlık kahırları şarkı bilmiş,bakma yalnızlara
okunur bacalardan gam kasvet, is çıkar iz olur bulutlaşır yangınlar
ıslak sokaklara yayılmış
bir daha mı sevmek..? erişemediğim yarım kalmış bir duygu
tatmadığım kaçışları yazamadım daha, kazıyamadım bir ağaca aşkımı
kırılmış..
buharlaştı tüm duygular aşağılandığında, çamur suratlar çığlık atıyor
resimlerde boydan çirkinlikleri eğlence artıkları çalıntıymış,
leylek yuvalarını bozamadı rüzgar, meraktan tut elimi bak bir çare
olsun üzüntülerin kaçan fırsatlardan, kırlara uçurtma uçurmak için
gidilmez sadece kelebekler kovalanırmış..
bilirim olacakları kaçınılmaz sona gider ayaklarım, afişlere takılı bakışlarım
gözyaşı, açlık, ve savaş facialarına umursamadan gezinirmiş..
bencil tutkularımın ardında yürüyorum yığınlaşan taştan şehri
üşütenleri, havayı yaşanılmaz kılan gaz yağmuruna, birkaç yeşil ağaca
olanca hıncını çıkaran iş makinalarına sövermişim..
eğer bir gün ıslık çalarsa dudaklarım kimseler ulaşamaz
erdiğim doruklara, uzanmış yuvarlanıyor görmüşsen bayırlarda
gelincikleşen ruhumla bil ki,çocukların çemberinde sürüklenir düşlerim
bıkmadan..


Mustafa kaya
1983 / Ankara