Sen özelsin…
Değerli,
Yaşamın anlamısın...


Terazideki dengem,
Bende ki sen,
Sende ben,
Aynada görünensin…

Beni duygu sarmalında
Bırakıpta gitme, e mi!
Feleğin sahibi Hûda;
Unutupta itme, e mi!

Özüm erinçle dolar, heybetinle yükselir,
Kartal olur,
Şahin olur, kanadına
Sararsın…
Yürek üşüyüşlerim kardelenler çoğaltır,
Güneş olur, yıldız olur, toprağıma
Ağarsın…

Yüreğimin çatı katı…Yanıma yatırdığım,
En masum duyguları resmettiğim, yüzüne...
Koruyup kolladığım anaç yanım,
Küçüğüm;

Sevgi çoğaltan
Saygım,
Sakındığım
Mahremim...

Şefkat ile bağrına basarken yetim döşü
Seviyi sabır ile karan ey, gönül kuşu!
Dinledin her seherde vakitsiz bu ötüşü!
Şüphesiz, umut ile mavilere doğansın.

Sen
Adamım,
Saklımda ulaşılmayan dağım…
Sen
İçimin ırmağı, çağıl çağıl akanım,
Âdemin açan gülü, derunî duygularım;

Senle erir kar yamaca,
Seninle gün güllük olur.
Sen var isen tüter baca,
Sensiz viran, çöllük olur.

Sen doğrum, sen yanlışım,
Âh! Koşulsuz sevdiğim,
Uğruna öldüğüm, sen…

Sende gülen,
Bende yanan,
Yanarak açıp çoğalan…

Sen arkadaş,
Sen kardeş,
Anam babam,
Dostum, sen...

Sen aydınlık, sen özgürlük,
Sana çıkar her savaşım.
İçimde çimlenen varlık,
Sen, gözümde asil yaşım...

Yârim diyemediğim,
Doyamadığım…
Yücelttiğim kutsalım,
Kıyamadığım…

Kuytularımda saklım,
Bahtsız yasaklım;
Tutunsana yüreğime,
Kalmasın aklım!

Dallarıma can verenim,
Canımın can suyu, kökte…
Ey! Çölümde göverenim;
Eşsin güne, aya gökte.

Refika Doğan-Antalya 2011