Ey şiir!
Uyan
Tükendi aşk
Kadeh tükendi
Gece bitti
Kalk düşünden.
Söndü o süslü kelimelerin aydınlığı, karanlığında
Aç artık sözlerini
Gözlerini aç,
Dindi artık
O avuçlarında biriktirdiğin yağmur,
Bak ne bulut
Ne gök
Ne mavi,
Sadece güneş
Sadece güneş
Ve insan bu kadar mı korkar
Güneşin aydınlığından,
Ki bu kadar mı sahteydi
Gecemizi aydınlatan,
Şimdi ben
Ölesiye korkuyorum sabahtan.

Ey şiir!
Sus artık
bak yine veda kelimelere,
bak yine gözyaşı,
bak yine bir uyanış
yalnız…
ve her uyanışımda
öldürülüyorum ben,
Şiir
Seni yazdığım gözlerin
Kör oluşunda
Her sabah
Asılıyorum ben.

Ey şiir!
Her sabah
Her sabah yeni bir yüz var karşımda aynada
Her sabah tanımadığım bir ben,
Küfrettiğim
Vurduğum
Elimi kanattığım,
Hiç sarılamadığım,
Ve şiir
Her sabah bir ben var
Senin kelimelerinle anlatamadığım,
Sen şiir
Her uyanışımda
Kendi yazdığım celladımsın…