Ah werther.. ah zavallı !
O sende ki sevgiyse bu bende ki nedir Tanrı bilir
Biliyor musun Dostum mektuplarını hüzünle okudum bugün
sanki bana yazılmışcasına kederimle ağladım

sevgili dost
benzer halde bir aşkı yaşadım geçenlerde
aslına bakarsan edebiyat biraz daha gelişti kaybından sonra
yani anlayacağın ! geçmemişlerde’
Lotte nin saflığına güzelliğine bir de ’dokunamayışları müjdele !
öyle tarifi zor bir sevgi işte

ah benim kadersizim
ne zordu kimbilir
ne anlamsızdı son kırmızı içtiğin (!)
ama yüksünmedim değil sana !
bahsetmemişsin hiç umutlar verip çekip gitmesinden
Benim sevgilim gitti dostum
benim ’sevgilim’ olmadı hiç !
her bakışı baharı haberlerdi ..
ve ne zaman ayyuka çıksak düşlerde
ilk vuran beni o olmak zorunda mıydı sanki? !
ah benim hiçsizim anlamadılar değil mi seni ?
çaresiz bakışlarında kaybolmadılar değil mi..?

değil mi değil işte . değil

Ah sevgili
bak dostum yok artık
O sevdiğine kavuşmak için cennete kostu
beyni dağılırcasına sevdi O
ya ben peki ben sevgili
neden hala burdayım ?
sanma ki senin için ölümü göze alamam !
Ama ben
ben ki yani bu ben ( ben diye bir şey kalmasa da senden sonra )
umut ettim
unut dettirdin (!)
Söz verdim
zehirledin (!)
Ah benim güzel gözlerinin arkasında cenneti saklayan meLeğim
Sen bize ne zulmler ettin !
Ama ölemem sevgilim
Haşa inanırım ALLAH’ a
ama bilmediğim bir alemde seni görme ihtimalime karşı göçüp gidemezdim
senle yaşamayı bile beceremezken bu zavallı kalbim
sensiz nasıl durabilirdim ki

ah sevgili dostum
orda mısın
beni duyuyor musun
bana söyle ahiretlim
yukarlardan kalpler görülmekte mi
sEVGİLİNİN GÖZLERİNDE GÖREMEDĞİMİ YÜREĞİNDE GÖREBİLİR MİYİM ..

yüreğindn akıp nehirlere muhterem sevgisine akabilir miyim

eger evetse ’ sevgili dost söyle bana

öLmeden de dudaklarında adımı duyup ardından bana sevgili deyişini tüm tabiata yağabilir miyim (!)