Ve karanlık bir yoldan geçtim kapının eşiğine vardığımda hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı
roman masal şiir sihir
Hiçbir şey anlatmaz içimdeki coğalan boşluğu
Aynada bulamadığım o yüzüksüz delikanlının yüzsüz yakarışları
gece konuşmalı şimdi susup dinlemeliyim
yazmayı unuttuğumdan beri gece susuyor gündüz okuyor (!)
akrep yelkovana koştuğunda büyü bozuluyor
sonra yine aynı sigara soluğu ..
ve aynı çaresiz ’ his,hissizlik , hiçlik ..
toplam matrahında geride kalan türk dil kurumunda koca bir yalnızlık ..
gece uyuyor ben seni bitirme çabasında
O susuyor ben konuşmaların oruca durduğu safhada içimde takvada ..
yüzümü dönsem zehirini atsam
yüzüğü görsem gecenin kırmızı kurdelasını kessem
ben acıya söz versem
gece bana platonik .(!)
uzun saçlarımın hayaliyle sandığımdan çıkartıp genç kızlığımı sana versem
bir varsam
birazdan yok olsam
ya ben hiçsem
sen bana boşluğumdan dolsan
acıları bana versen kan biriktirsem
Seni hissedebilir miydim ...