"İlk taşı sen at sevgilim
Aşkın günahı sadece benim"

Akşamı döktüğüm saç tellerime dokunan parmaklarım
Ateşi közledi…
Kırık hikayesinde biriken gün çukurlarına,
Gözlerim öfke döküyor
Bulanık sularda yıkanmış gülümseyişleri
Bir bir aynalarda desifre ediyorum

Kalemin sivri ucunda
Acıtılmaya gönüllü cümleler gözlerini deliyor karanlığın
Dişlerinin arasında
Parçalanmış bir veda fotoğrafı
Siyahlarından kan damlatiyor

Ki ölüm şaşkın…

Dağların zirvelerinden akan yıldız
Gölgelerini
Kar düşlerinden toplamakta
Gecenin omuzlarinda beyaz bir asalet,
Mavisi
Yorgun...



Dudak kıvrımlarında
Türkülerin iç sesine misafir bir sancı…
Darmadağın bırakılmış aşk
Kapı önünden
Terk edilmiş şehirlerin kimsesizligine
Postalanmış…

Kendi masalında
Sevda
Saat infaz vaktinde
Hayata
Diz çöküyor…

YILDIZ