*Hamaset

Bir ahlâkımız vardı, ecdâdımızdan kalan!
Öyle ufaladık ki, gözle görünmez oldu.
Hamâsettir diyerek hepsini ettik talan,
Akıllar firar etti, fikir barınmaz oldu...

Ar/ı tellâla verdik, nâmusu arar olduk!
Bu ne genişlik yâ Rab, billâhi harar olduk.
Kafalar doldu iblis, fitneler kurar olduk,
Artık milletin beyni, şerre erinmez oldu...

Bir nebze kibar olsan: ’İncelip kopma’ dendi!
Kahraman ecdât desen, hamâset yapma dendi!
Birazcık Yunus’ laşsak...Tevile sapma dendi!
Öyle ete kemiğe, kimse bürünmez oldu...

Millet ne, milliyet ne, hiç konuşamaz olduk?
Öz yurdumuzda garip, buruna kadar dolduk!
Hâinleri besledik, saçlarımızı yolduk!
Utancımızdan artık, yolda yürünmez oldu...

Kırılan cevizler mi? Billâhi kırkı geçti!
Yurdumdaki gâvurlar, hatırda Türk’ ü geçti!
Memleketi soyanlar, çoktan Newyork’ u geçti!
Döktükleri pislikler, tövbe kürünmez oldu.

Kalmışsa atamızdan, az yiğitlik kapalım!
Bırak ne diyen desin, biz hamâset yapalım.
Hâlık-ı zülcelâle ihlâs ile tapalım!
Bildiğim daha başka bir yol görünmez oldu...

Antalya-2009

Halil Şakir Taşçıoğlu