Hep el sallayan oldum,tuzlu ayrılıklarda.
Ne selam geldi ne de kara trenlerden beklenen canlar.
Acı, sineye ekmek buğusu gibi dost ve lezzetli...
Kavuşmalar bir kırlangıcın ömründe saklı...
Gönül, yılların hesabını sabır balı ile yudumladı,
Acı acı yutkunarak sineye...
Gel demelerin sesi dermansız şimdi.
Gözlerimin ışığı, güneşe küs artık.


Kayıplardaki sevdaları aramakla tükendi ömür.
Ve ardımda bir yığın ağıt, sessiz hıçkırıklarda.
Ulu dağlar düşman, geçitsiz, merhametsiz...
Kanayan yüreğime hangi merhem derman,
Sana susuzluğuma hangi nehir hayattır şimdi?


Duysan, duysan ve bir ses versen...
Her şey kanıyor yüreğimde...
Türküler yanıyor, güller soluyor...
Şiirler kan dizelerinde serpiliyor...
ve yetsin bu ayrılıklar...
Tükendim, duy feryadımı...
Beni sessiz ölümlere terk etme...


Ben Züleyha’nın çığlığı, Leyla’nın çaresizliyiyim.
Esarettedir bu kalp canda prangasız…
Bir selamın beraatimdir anla !
kelimeler çaresiz halimi arz etmede,
Hasret semada ahh! oldu asıldı...
Anlasana , sana susuz can vermedeyim...
Susuyorum bil,tüm harfleri dilimden silerek...
Susuyorum...susuyorum...ve ölüyorum…



remzihan