Sensizliğin zamanlarında yorgun çalıyor şarkıar.
Güller rengini yitirmiş sevmelerin yokluğunda.
Zaman sitemli bulutlara dost olmuş.
Yorgun düşlere esen rüzgar kokusuz şimdi.
Uzakların türküleri çalındıkça,
Yürek sensizliğin acısında şaha kalkıyor.
Yokluğunda davet var ölümden.
Dayanmanın yangınları nefessiz artık.
Yürek can diye feryad ederken,
Bana ait olmayan kalb güne yenik düşüyor.
Uzaktan sevmelerin titremeleri soluksuz.
Sevdamın ezgileri cansız ağlıyor şimdi.
Susuşlarda senin hayalinle konuşan ses,
Ümit kırıntılarımı da yok etmedesin duyarsız.

Dağların ağırlığı kalmadı bil,
Bu onulmaz sevdayı yüklendiğimden beri.
Feryadım, çığlık oldu asıldı semaya…
Susuşların nefessiz bırakmada yüreğimi.
Mekanlar hücre hücre ışıksız.
Sena feda edilen zamanlarda,
Yitirildi dostluklar umarsızca.
Mutlu anlar, anılarda hüzünlü gülüşlerde.
Aldığım nefes,zulüm olur gecelerde.
Varsa kalan ömrümden bir nefes,
Sana hayat olsun.
Eğer ki yokluğun dönüşü yoksa,
Görmenin ne anlamı var sabahı.

Remzihan