Son inanışımdın
Son bakışımdın sevgiye
Kurşun gibi dağıttın çerçevemi ve
Son yangınımdaki bir itfaiye eri gibi girdin kapımdan
Alevlere zaten teslim bedenime benzin döktün
Tam da bitişlerime çeyrek kala.
Dudaklarımdan içime bir tebessüm üfledin
Her yerim kan revan
Derin izler bırakıverdin içime ortalık darmaduman
İs ve yanık kokusu tenin işte bu son durumlar da senin eserin.
Çekip gitmelerine hüsranım sönemeden daha
Yangın senden daha insancıl göstererek yakarken
Sendeki vicdan katarları çoktan göçmüş senden
Acıma sıfır hal ve gidiş on
Gidişinle sona erecek mi hüsranım
Ya ardın sıra gitmelerime tam teşebbüste ise aşk-ı firarım
Ya dur gitme diyesi bir çığlıkısa kalbim
Ne bileyim.
Neden salıverdim seni uzak diyarlarına diyemiyorum çünkü yoksun
Belki de öylesi bir duyguydu bilemediğim
Yanmalara ihtiyacımın canı istedi belki de seni
Ne diyeyim
İçimi esir almıştı sendeki sensizliğim
Ben her aşka teslimiyet zamanlarımda bensizim
İşte ben böylesine bir densizim hem de sensizim
Olur olmaz her vakitte nedensizim
Yalnızca sana benzeyen birilerini hemen orada sevebilirim
Ama seni sevmemeye, sana gelmemeye,
senin için ölmemeye yemin ettim
Haberin var mı ?