Saat gecenin bilmem kaçı?
Ben uyku krizlerindeyim yine.
Tutkularımsa dimdik ayakta
Nöbetlerde yine umutlar
Kim bilir,yarın nelere gebe.
Sancılara çeyrek kala.
Dar vakitlerdeyim yine.
Daral geldi bu hallerden
Yavaş yavaş sönen mum misali
Eriyorum gün be gün
Kimler çekip alacak damarlarımdaki kanımı
Gizli bir el yoklar oldu bu aralar
Benliğimdeki seni ve
Bende kalan bir damla beni
Odam titriyor
Bu soluk almaz yalnızlığıma
Dört duvarlarım ağlıyor bugün yine
Ben gibi
Ben de ağlıyorum
Aciz ve kimsesizlik rıhtımındaki bana
Yitirilen ümitlerim gibi
Her giden geminin ardından el sallıyorum
Süzülürken içimdeki sen
Pınarlarıma ve AĞLIYORUM…!
Kurduğum boş hayaller imparatorluğuma