Çelik çarmıh değildi ölüme buse gönderen
Süslü davet görmüş mekanlara da bataklık sızar
Kaçanlar merdivenlere küserse suçludur ayaklar
Zümrüt duygular hareketlenir kuyumcu aynasında
Bir değer tığı vicdan nakşını gönderir
Buket insanlık kırılmaz sözlerin emanetidir
Serpilmiş madalyonlar bırakılır kuş yuvalarına
Gagalarında somaki heyecan taşıyan çırpınışlarıyla
“Beklenen Hayat” yazılmıştır asfalta,ayakların basmadığı..

Şatafat hırsızları da bıraktı mahçup kelepçelerini
Dizler birbirine değiyordu göz kepenklerinde
Muslukların tek akacağı zamana avuç açmışçasına
Seher palmiyeleri dikmişlerdi deryanın binbir köşesine,
Zehirli kılçıkları yoktu artık hamarat sahillerin..

Ey,kahraman arayan ağzı dinar dolu balıklar!
Geç tanıyanlara hemen püskürtmeyin sitemlerinizi
“Med” ile ağlayıp “Cezir” ile gülenleri de siz gördünüz!
Bırakamadılar Sodom-Gomorre kapsüllerini
Remil mızraklarını sinesine saplayanlara kalem konuşamaz
Ne desin lalezarda dolaşan renkli gece,
Ne desin cümle kristaliyle sıvanmış barışık hece..

Gürsel ÇOPUR