bölme
tümcesini
sakın
bir şiirlik
kalan zaman
güneş
dünden daha yakın
küserim
hecelersen
geceyi
belki gözlerin
çözer
bu kusursuz bilmeceyi




/ esmer olmak
geceye kusur mudur /




eli kulağındadır
gelir birazdan
hep geldiler
bunca zaman
hiç ama hiç aksatmadan
koyu hüzün renginde
gözlerin
yavaşça süzülüp
dalar odama
kapı vurmadan
safa geldi
hoş geldi
ilişir karanlığın bir köşesine
tahtına kurulmadan
yeri göğsümdür
en vefalı dostumdur
ışıldar
karanlıkta
gözlerinin karası
uğraşmadan
uzun uzun
hiç yorulmadan
gelip kanatsınlar diye
beklettim
sarılmadı
gönül yarası
oysa tahtına
gözlerin
gelip oturmalı
ve yakmalı
kurşun gibi



/ bakışırken kan dökmemek
kurşuna kusur mudur /




gözlerin
ağar
üstüne
gecenin
bir yoğunluk âbidesi
ve evliyâ nefesi
gibi şiir fidesi
ötelerden bir ulak
ya da
duvak
omuzlarımda
gümüş bir tül olarak


/ günahları örtmemek
tül için kusur mudur /


düşür maskeleri
zırhlarımdan soyarak
bırakır gider
orta yerde
beni
ben olarak
savunmasız
çırılçıplak
kendi zindanımda
voltalar atarım bitimsiz
sesim geri döner
duvarlara çarparak


/ dışarı ses vermemek
zindana kusur mudur /