Felek taktı şişine dağıldı yumağım
Akamet mutfağında şaşkın yamağım
Kader yatağında yorgun ırmağım
Yedi deniz ötesine akar giderim


Gülmedi bunca yıl şu bahtıma kırgınım
Tuzak düşman işi ben dostuma dargınım
Etle tırnak gibiyiz biz derde sargınım
Izdırabı koluma takar giderim


Öz ağlamayınca kulda gözler ıslanmaz
Çileyle bilenen kılıç kında paslanmaz
Beden nice eskise de gönül uslanmaz
Hep başımı dertten derde sokar giderim


Hoyrat rüzgârlara açtım yanan bağrımı
Coşkun sulara katarım vuslat çağrımı
Yâd eller nasıl dindirsin gönül ağrımı
Gitme deyişlere kulak tıkar giderim


Volkan gibi içten içe yanarım sönmem
Şahlanıp çıldırsa da gam atından inmem
Hüküm kesin çıktım yola geriye dönmem
Uzak ufuklara selam çakar giderim


Hep sılaya karşı gurbetleri kayıran
Bir umut yeşerse kara haber duyuran
Canı tenden alıp beni senden ayıran
Hasretlere son kurşunu sıkar giderim


Bir murad almadım ki ben kaldı özümde
Ne dizde fer ne yaş kaldı yaşlı gözümde
Zannetme ki bunca sitem yalnız sözümde
Köprülerin tamamını yıkar giderim


Kurutsa da poyraz bu ellerde bağımı
Yaklaştıkça benden kaçan umut dağı mı
Koparıp da buralarla bütün bağımı
Kalan azığımla yola çıkar giderim


Hep bize mi bu alemin terse dönüşü
Gülzar içinde bile hep diken sunuşu
Talih kuşunun başıma yok mu konuşu
Bu dermansız diyardan da bıkar giderim


Mevlam verir elbet bir gün gönül yarımı
O dindirir belki bütün ah-u zarımı
Geride bırakarak olanca varımı
Dönüp arkama son bir kez bakar giderim


Aksamasın işler yokluğum sezilmesin
Mateme kesmiş gözlerden yaş süzülmesin
Geride bıraktıklarım hiç üzülmesin
Yalan dolu şu dünyadan çeker giderim


Ateşlere yansa da gönül aşka darılmaz
Adam aşık ise eğer dertten yorulmaz
Bildim gerçeğini vara varla varılmaz
Şu hilekâr nefsi dahi yakar giderim