………………………………………………………………………………………………………………………………….
Geldim

Büsbütün şavkın da tutmuş alemi
Parlıyor cemalin nur diye geldim
Ağılı hançeri vurdum sineme
Dertliyim hallerim sor diye geldim

Görmesin gözlerim ezel ben ölem
Sakınırım sana erişir alem
Boyun usul boylu kaşların kalem
Saçından iki tel ver diye geldim

İçerimde yanar ateşin ördün
Her giz iflah etmez şu beni derdin
Hey kız Kerem eyle kolumu kırdın
Kırıldı kollarım sar diye geldim

Eydür Behlül Ali’m ecelin yakın
Atılma her yere sen seni sakın
Yedim şu feleğin ağılı okun
Derdimin ilacı var diye geldim
________________________________________
Aşık Behlül Ali
………………………………….
1881-1956. Elbistan’ın Izgın köyünde dünyaya gelmiştir. Küçük yaşlarda ilgi duyduğu aşıklık geleneğini ölümüne kadar başarı ile sürdürmüştür. Gençlik yıllarında bir süre medrese eğitimi almış ancak çeşitli nedenlerle bu eğitini tamamlayamamıştır.

Karac’oğlan ve Dadaloğlu gelenek ve tarzında şiirler yazan Aşık Behlül Ali, Elbistan ve Maraş yöresinde çok iyi tanınmaktadır.Diğer bölgelerde ve Ülke genelinde fazla tanıyan yoktur. Türkülerinden bazıları çeşitli yazılı kaynaklara aktarılmış olsa da daha çok yörede ağızdan ağza geçerek sözlü kaynaklardan bu güne ulaşmıştır.

En belirgin kaynak, özellikle ilk şiirlerinin bulunduğu kendi elyazması olan »Behlül Ali ile Güllü Fadime« adlı defterdir.Aşık Behlül Ali’ye ilişkin ayrıntılı derleme M. Sabri Koz tarafından gerçekleştirilmiştir.
……………………………………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-93-)(-)(-)(

Mah yüzün parlıyor ay gibi canım
Karşıdan gördüm de nur diye geldim
Şu deli gönlüme sensin mihmanım
Sevginden bir ikrar ver diye geldim

Görünce tutuldum o nasıl bakış
İşlenmiş çevreye aşk nakış nakış
O nasıl tebessüm,nasıl iç çekiş
Seni seviyorum der diye geldim

Şansım olmasa da sevdadan yana
Karşımda bulmuşum nazlı bir suna
Ben sana tutuldum sen de bak bana
Beni de yakından gör diye geldim

Kaç gün oldu bilmem sayamıyorum
Kimseye derdimi diyemiyorum
Sana bakmaya ben doyamıyorum
Senle geçen zaman kâr diye geldim

Yaşantım sen oldun muradım sensin
Vuslata erem ki bu hasret dinsin
Sevdanla bu sinem kor olup yansın
Senden gayrı Dünya dar diye geldim

Sevmişim bir kere ne gelir elden
Medet umar oldum her eser yelden
Tutup da belimden can-ı gönülden
Beyaz kollarınla sar diye geldim

Lüzumsuz ne güzel bu aşkın demi
Yakalım masada titreyen şemi
Nikahtan sonraki vuslat akşamı
Atalım birlikte ter diye geldim

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

ETEK YAZILARI

MİHMAN:Konuk,misafir
İKRAR :Açık sözlü olma,sözünün ardında durma,onaylama