5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1143
Okunma
ilkin gözlerinden başlıyorum
gözlerin diyorsam hani
anamdan sonra
ilkbahara açılan ikinci pencere
ardından saçların
gecelambasının düştüğü anda değer biçilemeyen
ama en çokta ellerin
ısıtıyor ellerin
bir doğum sonrası kendi göbeğini kesen bir annenin elleri...
ah Nebahat !
yolumu ne zaman kaybetsem
yüreğin kocaman bir liman oluveriyor bana
Nebahat diyorsam
usulcacık Nebahatin...
bir çocuk, adı var kendisi yok
ve ne zaman bir kavgaya tutuşsa
babasına görünmeden
mahallenin bütün çamuruyla aynı anda bitiveriyor annesinin koynunda...
geçmişin sancılarına inat
beni yeniden doğur anne, doğurda büyüt
görüyorsun ki kapından ayrılabilmiş değilim daha...
"İki şey var ancak ölümle unutulur
Anamızın yüzüyle şehrimizin yüzü".( Cemal Süreya )
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz