Zaman herzman adil değil,Kavuşturmuyor isteklerimizi gün ışığına.
Can yakan melodiler hapsolmuş köpeklerin uğultularına.
Her yeni doğan gün ışığında başka bir sen,başka bir ben.
Arnavut kaldırımların üstünde yürürken uyanıyoruz.

Umutlarımız birbirini arıyor alacakaranlık sokak lambalarının altında
Üşüyoruz,dudaklarımız avuçlarımızı en çaresiz ovalliğinde hohlarken.
Kalın bir kış atkısı yine de avuçların,parmakların.
Avuçların,parmakların beni keder zatüresinden koruyan.
Trenler inliyor,
geceyi mi gündüzü mü yırtıyor bilemiyorum sirenler.
Hayat cızırtılı bir polis telsizi,ne dediği anlaşılmıyor.
Hayat beni mutluluğa yetiştiremeyen bir ambulans,
duygular tamirhanesinin acil servisinde nefesim tükeniyor.
Güzel bir ada hayali,avuçlarımın arasında bir bardak çay gibi yine de bakışların.
Hayat doğru bir yer,doğru bir zaman;
Olduğum ,olmadığım,olamadığım,
Olduğun,olmadığın,olamadığın..
Hayat ,grameri bozuk bir edebiyat dersi çoğu zaman,
Yinede varlığın cümlelerimi ayakta tutuyor..

Demir Ferhat Bilal.

02.02.2010