Ben seni yârim diye bin özlemle anarken,
Diyorsun ki güzelim, beni artık arama…
Istırapla-hicranla damla damla kanarken,
Ya kim merhem olacak açtığın şu yarama…

Bin bir müjdeyle esen hülyâlı yelim sendin,
Yüreğimde çağlayan, muhabbet selim sendin.
Sanki gözüm-kulağım, ayağım-elim sendin,
Beyaz bir tül sanmıştım seni baht-ı karama…

Senden ayrı yaşamam inan imkansız gibi,
Çünkü bedenim cansız, damarım kansız gibi.
Sensiz gönül bahçesi hasat-harmansız gibi,
Bana pek ağır gelir hasret denen cereme…

Seni elin yanında görmeye dayanamam,
Zerre ümit olmadan hasretine yanamam.
Bir daha dilim dönmez, mâziyi de anamam,
Benden başka kimseye asla gönül vereme…

İstemem benden başka kimse bakmasın sana,
Sevdâ yüklü arzular sel sel akmasın sana.
Görenler asla türkü, şarkı yakmasın sana,
Gözüne sürme çekme saçlarını tarama…

Hiç değilse arada gül yüzünü göreyim,
Bakıp bakıp kendimce sahte düşler kurayım.
Boyun büküp hâlini hatırını sorayım,
Yolların kapansın da uzaklara varama…

Veli BOSTANCI