*Mısır Şahının Kulu

Bir fakir bektâşi gezer Mısır’ da
Pek eski sayılmaz, geçen asırda
Habası sökülmüş, ayağı yalın
Açlıktan zil zurna, salın ha salın.

Gezerken Mısır’ ın pâyi tahtında
Hiç açıklık görmez kara bahtında
Birden bakar görür, bir süslü deve
Uğrayarak gider tüm evden eve.
Devenin sırtında şık arap zenci
Bektâşiye bakan sanar dilenci.
Fakir merak eder; Kim ki bu kişi?
Devenin üstünde acep ne işi? ;
Çok önemli biri olmalı zâhir
Takmış takıştırmış som altın zincir...
Giymiş ipekleri bembeyaz kat kat
Sorar bir araba; Kim bu ulu zat?
Arap önemsemez, kafayı sallar
Vermeden oradan, burdan misallar
’Hiç...’Der,sanma onu öyle pek ulu,
Mısır şâhımızın sıradan kulu...’
Bektâşi şaşırır duâya başlar
Akar da gözlerinden sel olur yaşlar.
Elleri havada der yaradana:
’Bir şâhın kuluna/ bak, bir de bana! ’

Ey Allahım nedir benim çektiğim?
Elin arabından var mı eksiğim?
Eğer bilmiyorsan diliyorum ben :
Git, şâhtan kuluna bakmayı öğren...

Antalya-2002

Halil Şakir Taşçıoğlu

BİZİM ELLER kitabı, manzum kıssalar bölümünden...