33
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1332
Okunma

Antalya’ da, ahir ömrünü bir parkta geçiren ve orada ölen, son deminde evlattan yoksun, eşten yoksun, dosttan yoksun gerçek bir yoksulun dramı. Saygılar__________Halil Şakir Taşçıoğlu
Yoksulun Ölümü
Dar gününde elinden, tutmayacaksa devlet
Neye yarar bilmem o, sözde sosyal adalet?
Bir de sahip çıkmazsa, bel bağladığın evlât
_____Alma Rabbim ellerden, verdiğin o sıhhati
_____Silme n’olur kalplerden, yazdığın nasihati...
Kulak veren olmadı, yoksulun âvâzına!
İki damla yaş aktı, gözlerinden ağzına.
Yutkundu, çıkmadı söz, dolandı boğazına,
_____Rabbim çekme kullardan, lâzım olan şefkati
_____Yazdıysan sil ne olur, böylesine firkati...
Yoktu, yoksuldu, nâçar, ele güne muhtaçtı
Adam düşünce çaptan, karı da ele kaçtı.
Oğlu var, kızı vardı, onlar da gülüp geçti!
_____Alma Rabbim bellerden, taşıyacak takati
_____Eksik etme insandan, aranan sadakati...
Adam, olan aklını sonunda yitirmişti!
Onu öyle, sahipsiz koyanlar bitirmişti.
Kader, yıkık bir köprü altında yatırmıştı,
_____Rabbim çekme dillerden sevgiyi, muhabbeti
_____Aratma hiç ne olur, sımsıcak sahabeti...
Bir gün köprüde yattı, bir gün çıkmaz sokakta
Dondu yorgun bedeni, kaldığı soğuk parkta!
’Yoksulun biri’ dendi, şimdi cesedi morgta.
_____Alma Hakk gönüllerden, şeref ve haysiyeti
_____Çok görme bir yoksula, umduğu vasiyeti...
Antalya - 2009/01
sözlük:
sahabet: sahip çıkma, sahip olma, koruma
haysiyet: değer, saygınlık, itibar
vasiyet: bir kimsenin ölümünden sonra yapılmasını istediği şey...
Halil Şakir Taşçıoğlu