Terkedilmiş Kedilerin olsun bu şiir
Hüzünlerin gece nöbetinde Adım Soyadım
Beynimde dokuz kırık- saymadım karnımdakini
Bir kapıda unutulmuş cenin uğultusu sokağın
Öylece sükut ben hangisiyim



Kesilmiş Şaman parmağıyım öyleyse-
Kırılsın kalemim bir kum taşıyla
İçinde insan olmayan bir aşk lal sularda
Külden leylim Şiirler ölü meridyenler
Yani hayatın en küflü yerinde kardeşim
Kendini iki mandalla rüzgara asan-
Kadınların olsun bu şiir



Ayrılığa kıyısı olan şehirlerden geçtim-geceydi
Öz kütlesi ayak izlerimde eskiyen
O gizlediği mağlubüyetten mütemadiyen
Eskimiş Adamım ben eskimiş Adam eskimiş es ki A
Lütfen susun acilen Çaykovski ya da Sezen...
Sağırlar korosu kör bir tablo da işte sen
İptal edilmiş günce ya da kağıttan kadınlar çöplüğü
Gök küre tut beni yanmaktan tükenmiş Hidrojen
Topladım bir örümcek ağında maviydi özne
Hep düşüyorum kendime Ah ne kötü Aşk



Alçıya alınmış bir ruhun yarasıyım
Susturucu takılmış çığlığımın menziline
Kurşun temizliyorum alnımda yakın temas
Beni vuran ellerini düşürüyor kaçarken
Liflerimle kapatıp yüzünü seviyorum katilimi
Unutup ölü bir hücreyi öpen-
Adamların olsun bu Şiir...










CÇ:
Aachen