Henüz dolunay iken yârin bağında güldüm
Şimdi gocaldın dedi düştü siyâh perçemim
İçerim kan ağlarken tebessüm edip güldüm
Dokundum tellerine yaştı siyâh perçemim

Hilal parlak görünür ayın ilk evresinde
Saçın süpürge eder döner yâr çevresinde
Vefâsızın gözünden düşer son devresinde
Döndü maziye daldı pişti siyâh perçemim

Ne söylersen boş dedi,geçti nisan akşamın
Gökyüzüne dönde bak sönük durur encâmın
Onsekiz de değilsin sürünüyor endâmın
Senin çektiğin mihnet yaştı siyâh perçemim

Büyümüştü gözünde saçıma düşen aklar
Çam kokusu gitmişti değiyordu budaklar
Dedim benim yerimi ılık bir meltem paklar
Döndü baktı yüzüme şaştı siyâh perçemim


Zamanı geldiğinde solar dalında yaprak
Bir hayale dalarak aynaya bakar tarak
Narin ince dişleri elinde olur orak
Yoldururken saçları koştu siyâh perçemim

Melahat Temur