beni neden gönderdiğini biliyorum
ya da daha doğru deyişle,
neden beni gönderdikten
sonra
dönmemi beklemediğini biliyorsun, diyebilirim
ancak bunu söylemek mi
yoksa
her şeyi unutmalı mıyım?
bilmiyorum.........................

içimdeki tüm yüksek düşlerin yerini
günden güne büyüyen intihar duygusu
işgal etmekte...........................

hicranın ölümcül suskunluğunu bozamadım

Mâşuk kulağıma eğilerek
’biliyorsun’ dedi.
’yerimde değilsin,
ama beni anlayabilecek biri varsa o da sensin’.
’sende beni yalnız bırakma,
artık geri dönmemin bir önemi de yok..............

Mâşuk
gülümseyerek başını iki yana salladı
konuştuğunda sesinde duyumsadığım
o incecik tını çaresizlik miydi gerçekte de ?
’hayır’dedi.anlamıyorsun gülüm
hiç bir şey anlamıyorsun vefalım.

ruhun;
yorgun,
amaçsız ve öfkeli
huzursuzluk indi şehre sanki.........

dediğin gibi ben bir deliyim
ama önemsemiyorum.
haklı olmak seni sevindiriyor olmalı yine?
yüzünde çarpılan öfke,
kırgınlık
ve
irileşen gözlerinde sonsuz bir kederle konuştu.
’hicran sesimi/ soluğumu kesti’.

vuslata can pahasına susan sözcükler..........................

’Seni Seviyorum’ dedi bana
yumuşacık bir sesle.
az öncesine kadar
yüzünde gördüğüm acının
o soluk kesik kesen maskesini yitirmiş
yerine o kararlı cancağızım gelmiş
yüzümden
topuklarıma kadar inen soğukluk hissettim
yüreğim,
uğultusunu şakaklarımda hissettiğim bir iki takla attı sanırsam
zaman;
süre denen o anlamsız parçalarından ayrıldı da
üzerime soğuk bir yağmur gibi
damla damla düşüp
kendini hissettirdi
bir başka acuna kayar
gider gibiyim
gözlerimde
sonsuz girdabın yıldız ışıltıları belirdi
bayılacak gibiydin nedense
bir el işaretiyle
yine sesi fısıltı seviyesine açmayarak
konuşuyordu, vefalı
durdu.
gözleri yerdeydi
’rüyüdan gidiyor kara yazılı hicran’
öfkeli
ve
kırgın görünüyor
hem aşka hem de gönüle
boynu bükük
ama
bir tek şeyden eminim ’dedi
gülerek
kaldırdım bakışlarını
’hem ne kadar da özleme gebe kalacağız ki’
hicranın
dünya üzerine üzerine geliyordu .
aslında vuslatla kıra kıran
bir savaşın içindeydi
sabahın serinliğinde vefalı uzaklaşırken
koktuğum
terk-i diyar olmadığını
tüm kalbimle biliyordum
bir aşkın böyle bitmesi ne de kötüydü
ilk gidişinde
nezaketten uzak bir sesle fütursuzca
ruhum,
yüreğimden intihar duygusuyla atıldı.
vefalının gözleri
pusul sabahın beyaz ışığında ışıldadı
’dur cancağızım
tamamen bir masaldan ibarettir,
hicran sürgünü’dedim............................

’yanıma yaklaş’ dedi
mâşuk tatlı bir sesle
görkemini artıran edasıyla
aşkın varlığıyla güçleniyordu sanki...........

hicran
o anda kanını donduran bir dehşetle
fart etti vuslatı........................

hicran terk-i diyar oldu...............
19/01/2011
gordion
(gülözkan)