Günlerden bir dün,
Evvel zaman bir güzün...
Anlattı durdu insanoğlu,
İnandırdı bir çocuğu, kaldığına dürüstlüğün

Mutlu sonlar büyüttü içinde,
Çocukluk bu ya kandı işte.
Aynı masalları aradı hep,
Yaşı erse de kemale...

Bir de baktı pire pireydi,
Berber berber,
Tellal insandı,
Suçsuzdu develer.

Samanı buldu; buğday, başak içinde
Fakat kalbur yok hiç bir yerde
Derken kalbur bulundu delinmiş birkaç yerinden
Yetmedi yararı yaramazı elemeye...

Terazide kalmamış denge,
Koydu iyiliği bir kefesine,
Dediler "bu ancak kötülüğün binde biri"
Bozan da bağıyor ’Adalet nerede?’

Başını kaldırdı, bir an birbirlerine baktılar
Onda yeşildi rengi gökyüzünün
Ses etmeden anlaştılar...
Gereği yoktu fazla sözün.

Göğün yaşları süzüldü yüzüne doğru yerin,
Her damlada bir sır vardı, anlayana derin.
Onunsa gözleri sağnak yağmura tutuldu,
Saklayamadı elleri dedi "Ben hiç büyüyemedim!"

KEZİBAN ÜLKER
14.01.2011 cuma 23:30