Sevda denizlerinde uhde met cezir ise,
Yakamozun koynuna itilen sahte kördür,
Uykusuna doymayan ukdeli vezir ise,
At gözlüğüyle yatan zaten sabah da kördür.

Çökünce koyu akşam en deli karanlığa,
Aya uzanan kolu dönüşür viranlığa,
Uğraşmaktan vazgeçip girince niranlığa,
“Seni çok seviyorum” diyenin ahdi kördür.

Sessiz saatlerdeki sabırlar yürek burkar,
Tek ayak üstündeyse bekleyen insan korkar,
Rüzgârın savurduğu umutsuz yüzler sarkar,
Miras anneden ise kızdaki şuh da kördür.

Dünyayı küçük adım yürüyenler yönetir,
Sevenin yüreğini sevilenler kanatır
Doğru insan kendini nasıl olsa tanıtır,
Tahtı altın değilse sultan nebih de kördür.

Gücünün üzerinde erdemliyim diyorsa,
Paylaşmayı bilemez önce kendi yiyorsa,
Yalanla beslenmeyi marifet sayıyorsa,
Yaşamak sanatında günah mubah da kördür.

Saçları uzayanın döşeği sefadadır,
Tırnağı uzayanın elleri cefadadır,
Sorun ayak değilse mutlaka kafadadır,
Şahbazlığa oynayan çokbilmiş şah da kördür.