öyle hizla geciyorki ömür treni
istasyonlarda dursada,indir bindir oyalansada
yolcular herseferinde farkli olsada
cikmi$ yola birkez,varacak son istasyona gecde olsa

yollar cok uzak,hic bitmiyor
cingirakli yilan misali akdikca akiyor
gecdigi güzargahdaki yolculari yakdikca yakiyor
alip götürüyor sevdiklerimizden,icimize zehirleri damla damla akitiyor

mevsimleri dolu dizgin ya$iyoruz
sanki pe$imizden atlilar kovaliyor
ilkbahar, yaz,sonbahar ,ve yine KI$a merhaba diyoruz
ömrümüzden sayili günleri bozdurup bozdurup umarsizca harciyoruz

güne$ bir doguyor ,birde batiyor
derdi olmayan ilkak$amdan erkenden yatiyor
gecelere kendini esir veren zavalli geceku$lari ise,sadece bön bön bakiyor
ay küsüpde gitmesin diye,sabahlara kadar agitlar yakiyor

yitirdik bir bir cevremizdeki maskeli yüzleri
arayip sormaya bile heves birakmayip,hep üzdüler bizleri
vicdanazabi duyupda,vura vura kirsalarda dizleri
ölmek var dönmek yok deyip,acimadan sildik arkalarinda birakip gittikleri izleri

karmakari$ik kircillica bir hayat,sadece bu ya$amanin tarifi
kim kimdir? hangi ses hangi gölgenindir? artik unuttuk
dönü$ü olmayan diyarlara dogru, aheste ve kafeste yollari tuttuk
sevmek sevilmek,dahada önemlisi saygiyi hic ögrenmemi$ gibi unuttuk

sonumuzu hep hayirlisindan istiyoruz
bir elimizde terazi,bir elimizde ya$adigimiz yillar
tartip tartip siliyoruz ya$anmami$ hayatlarimizdan
umdugumuzu bulamayip,kayboluyoruz bu yalan dünyadan