İnleyen ruhum firakınla ahu zar
Dem döker dillerim hicranla bi-zar
Hilkat bakışların çeşm-i mest eyler
Ey Nur-u Banu cihan sana müştak
Gel gönlümü abad eyle bir kere gülsün vuslat
Nusret etmezsen nihan hallerim âleme olur ayan
Çeşm-i giryân mı olsun canına cananı dilber
Kaderi kedere eyleme imdat
Biçare aşığım bir kere gülsen olurum nâr-ı lâl

Melek…

Firak: Ayrılık. Ayrılmak. Hicran
Ahu: Gözleri çok güzel olan.
Zar: İnleyen, sesle ağlayan
Dem: Kan.
Hicran: Uzaklaşma. Ayrılık.
Bî-zar: Bıkmış, usanmış, fütur getirmiş.
Hilkat: Doğuştan gelen vasıf. Yaratma. Yaratılış
Çeşm-i Mest: Sarhoş göz, mest olmuş göz
Nur: Aydınlık. Parıltı. Parlaklık.
Banu: Kadın, hatun, hanım.
Müştak: Arzu ve iştiyak gösteren, fazla istekli
Abad: Mâmur, şen
Vuslat: Visal. Sevdiğine kavuşma, ulaşma
Nusret: Zafer, galebe, fetih,
Nihan: Gizli, saklı
Çeşm-i Giryân: Ağlayan göz.