Senin için ağlıyorum ey vefasız
İmbat akşamları çökerken ruhumun üstüne
Yalnızlığımı karanlığa salıyorum
Yıldızlar doğarken gökyüzüne
Yitik bir hayalin gölgesine düşüyorum
Şehrin çıkmaz sokaklarında
Ey vefasız sensizliğe kayboluyorum

Çöküyorum bir köşeye sessiz ve sedasız
Tütün sigarası sarıyorum geçmişime
Yakıyorum derin bir ah! Çekerek
İlençlerimi bırakıyorum karanlığa
Yokluğuna ağlayarak ey vefasız
Süzülüyor ya gözlerimden yaşlar
Karıncaların su içtiği tasalara
Umutlarımdan umutsuzluğumu akıtıyorum

Sen el yastığına baş koyarken her gece
Nem çöküyor özüme kirleniyorum
Sancılar kıvrandırıyor ey vefasız
Sokak, sokak dolanıyorum
Kırağılar yağıyor toprak yollarda üzerime
Düşüp çamurlara bulanıyorum
Sis basıyor her gün, gün doğumu düşlerimi
İs kokuyorum
Sensizliğe ağlıyorum her gece ey vefasız
Yokluğuna donuyorum

Yaktığın kor alevler külleniyor
İçin, için yanıyorum
Yağmurlar çiseliyor üzerime, küfleniyorum
Pas tutuyor yüreğim ey vefasız
Sineme gömülüyorum

Kirlenmiş ellerin nasırları acıtıyor canımı
Çakalar sofrasında parçalanıyorum
Sırtlanlar sıraya geçmiş ey vefasız
Alageyikler gibi lime, lime dağılıyorum

Gün doğmuyor üzerime, güneş ısıtmıyor artık
Her gündüz ansızın geceye kavuşuyor
Gül ekili ovalarımda dikenler bitiyor ey vefasız
Bülbüllerin geldiği bağlarımda, baykuşlar ötüyor
Ören yerlerinde geziniyorum ah be vefasız
Yıkılmış hanelerin duvarlarına
Parçalanmış resimlerini asıyorum
Gece çöküyor üstüme ey vefasız
Yıldızlarda sönüyorum

Nurettin Aksoylu