HÜSAM

Safça bir adam vardı adı Hüsam
İtilip kakarlardı, onu her zaman
Hiç kalp kırmaz boyun bükerdi
Ama içiten içe de kızardı bazen

Adını deliye çıkardılar o susuyordu
O sabır taşı gibi hep öyle duruyordu
Hamallık yapıyordu sırtındaydı yükü
Bazen çocuklarda ona vuruyordu

Hep kalbini kırdılar özür dilenmedi
Elinden parasını aldılar hiç ödenmedi
Bir gün de alacağı için gitti dövdüler
Sabır taşı kırıldı ardından da sövdüler

Bir anda öfkesi fırlamıştı başına
O gün bir musibet dikildi karşısına
Gırtlağına sarılmış keyfi vuruyordu
Dayanamadı bıçağı sapladı bacağına

İki yıl hapis verdiler yattı içeride
Yaşlı bir anası vardı kalmıştı geride
Ne yardım ettiler ne de kapısını açtılar
Ve bir gün yetim kaldı, Hüsam geride
2011
Mustafa CEYHUN